A-FREAK-A

Halleluuuuja! Wat een week..


Maandag naar de Village gegaan, ‘s Ochtends heel vroeg vertrokken zodat we lekker veel konden in de middag. We kwamen vrij snel aan in Kamuli waar we op de boda gegaan zijn. Deze rit was echt verschrikkelijk. Wat een pannenkoekenchauffeur! We hadden een grote doos met water achter op (die er 2 x afviel) en de backpack voor op de boda (die er 3 keer af viel) waar advocado’s, eieren e.d. inzaten.. Handig. Na 20 keer iets minder beleefd vragen of het wat rustiger kon zijn we helemaal heel aangekomen in Kibuye. Daar zijn we de hut klaar gaan maken, waar Inge tot onze grote schrik een slang aantrof!!! Wij hysterisch natuurlijk! Inge foto’s maken, ik leerkrachten halen.. paniek paniek paniek! De leerkrachten hebben lachend de DODELIJK GIFTIGE(!!!!!!!) slang dood geknuppeld en uit onze hut gehaald. Toen de rust teruggekeerd was zijn we op het schooltje gaan kijken waar wat we allemaal zouden kunnen gaan doen. Tot onze verbazig (waarom eigenlijk nog?!?) zaten alle leerkrachten onder een boom bij elkaar.. Kinderen waren een beetje overal en nergens.. Het bleek dat er een vrouw uit het dorpje was overleden, de moeder van een aantal kinderen op de school. ’s Middags was de begrafenis en van ons werd verwacht dat wij met de leerkrachten mee gingen. Dit was echt een speciale gebeurtenis. Het hele dorp, mensen toevallig in de buurt, kennissen, IEDEREEN kwam hierop af in hun mooiste kleren. Het was echt super druk! Kennelijk was het heel ‘eervol’ dat er twee Muzungu’s aanwezig waren. Er werden meteen stoelen voor ons geregeld en wij moesten bijna helemaal vooraan zitten. Familie moest maar op de grond achter ons gaan zitten. HEEEEEL ONGEMAKKELIJK!!!!! We hadden werkelijk geen idee wie de vrouw was of van wie het de moeder was… De begrafenis was wel erg mooi, er werd een heleboel gezongen, gedjembéd (oke, domme juf.. is dit een woord? En hoe schrijf je dit?!) , voorgelezen, gebeden enz.

Op de terugweg begon het ineens super hard te regenen, en wij hadden onze tablets en alles bij ons.. in een stoffen tasje.. Briljant. Een super lief echtpaar zag ons schuilen onder een boom en we mochten mee naar hun hutje om daar even te schuilen voor de regen. Dit was echt heel bijzonder. Een hutje gemaakt van leem met een lekkend, rieten dak, met een vader, een moeder en zo’n 11 kinderen die daar allemaal binnen zitten. Super lieve mensen! Die dag was ik toevallig op het idee gekomen om mijn dure, goede slippers nog een kans te geven.. Helaas! Blaren, schaafwonden, kapotte voeten…. Dus heb ik mijn slippers maar bij deze mensen achtergelaten en ben ik op blote voeten terug gelopen naar ons eigen hutje toen het droog was! Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat die slippers anders toch onder m’n bed zouden belanden…

Dinsdag was weer een dagje voor de klas. Ik had met de leerkracht afgesproken welke lessen ik zou geven en welke hij zou geven. Voor het geval dat hij weer niet op zou komen dagen had ik een stapel kleurboeken en krijtjes meegenomen zodat we in ieder geval lekker bezig zouden kunnen zijn. Toen ik mijn lessen gegeven had bleek mijn voorgevoel te kloppen en heb ik de kinderen erg blij gemaakt met de kleurplaten! Later kreeg ik te horen dat alle leerkrachten al dik 2 maanden niet betaald kregen, dat hun families amper rond kunnen komen en dat zij daarom niet zo’n zin hebben om te werken. OKE! Dus de andere klassen hebben de hele dag geen leerkracht in de klas gehad, de kinderen moesten in de klas blijven zitten.. Verder ben ik met de kinderen boekjes gaan ‘lezen’ en gewoon lekker bezig geweest. Het voelde meer als ‘babysitten’ dan juffen, maar goed.
Die middag ging kregen we het fijne nieuws.. de headmaster had zoeven besloten om aanstaande week te beginnen met examens. Deze duren 2 weken (kennelijk 2 a3 dagen…) en daarna is er een vakantie van 4 weken… FIJN! Dus wij kunnen hier eigenlijk helemaal niets meer doen. Na een paar telefoontjes naar eye4africa, onze organisatie, hadden we besloten om morgenochtend allemaal spelletjes te gaan doen met de kinderen en dan ’s middags af te sluiten met art&craft. Daarna zouden we terug gaan naar Jinja. Wij volop aan het knutselen en voorbereiden, krijgen we een telefoontje met de boodschap dat we zo snel mogelijk terug naar Jinja moeten gaan omdat we morgen vroeg op een andere school gaan kijken. Nou prima.. Alle knutselspullen opgeruimd, als een malle de tas ingepakt, hut opgeruimd, al ons eten en drinken en niet meer bruikbare spullen afgegeven aan de mensen daar. Toen zo’n 2 uur moeten wachten op de boda omdat de eerste chauffeur niet op kwam dagen.. FIJN! En aangezien het om half 8 dikdonder is, en het niet meer super veilig is hadden we best wel haast. Om 7 uur waren we uiteindelijk in Kamuli en om half 8 zaten we veilig met een Rolex in de matatu. Deze was al bijna vol en klaar om weg te rijden.. We konden al bijna niet geloven dat we eventjes zo veel geluk hadden…
Na zo’n driekwartier kwam er een heeeeeel vreemd geluid onder de auto uit en was ie ineens kapot. Heeeeeel tof om in het donker op een zandpaadje met alle spullen te moeten wachten op een nieuwe matatu… Uiteindelijk kwam er een andere matatu aan, alleen zat deze al bijna vol. Dan is het handig om een opvallende huidskleur te hebben en mochten wij als eerste instappen.. Uiteindelijk zijn we wel veilig thuisgekomen.

Op woensdag ochtend zijn we vroeg opgestaan. Eerst ben ik naar de markt gelopen voor yoghurt en passievrucht. Na het ontbijt hebben we de kamer opgeruimd en de was gedaan. We waren echt druk bezig, maar we waren vooral erg enthousiast naar de nieuwe school. Al snel kregen we te horen dat er nog geen bericht was van de school, dus dat we nog niet konden gaan kijken. Later vandaag zouden we meer te horen krijgen. Wij hebben de hele dag gewacht.. en gewacht.. en nog meer gewacht.. Helaas. Geen nieuws over een nieuwe stageplek.. Deze dag duurde echt zooooooooooo lang. We waren helemaal panisch aangezien alle scholen in Uganda minimaal 3 weken vakantie hebben in april.. Lekker dan.

Donderdagochtend hadden we een afspraak om even goed te praten over de mogelijkheden voor stage. Onderweg daar naar toe werd ik gebeld door eye4africa met goed nieuws!! Er is een mogelijke stageplek, die niet aan vakanties doen!! Heeeeeelemaaaaaal top! Alleen is deze plek niet in Jinja… Het ligt ten noorden van Kampala.. Aangezien wij suuuuper verliefd zijn op Jinja, wilden we toch nog even de mogelijkheden hier bekijken. Tijdens het telefoongesprek werd het ineens erg druk op straat. Mensen gooiden hun spullen neer en gingen roepen en rennen. Toen zagen we dat er een man vastgebonden werd met touwen, zijn kleren werden van zijn lichaam gescheurd, hij werd in elkaar geslagen en alles. Ik was dik in shock natuurlijk.. en nog steeds aan het bellen over stagemogelijkheden. Dan is multitasken pas eeeeeecht moeilijk. Later bleek dat die man een dief was en kennelijk ook vermoord is.. Wauw, echt iets wat we liever niet wilden weten!
We zijn vandaag nog gaan kijken op een montessorischool hier in Jinja. Dit was echt de meest geweldig leuke school die er is!! maaaaaaaar met 3 weken vakantie en gemiddeld zo’n 7 kindjes per klas. Daar kunnen wij natuurlijk geen meesterstuk over schrijven. Dus we begonnen al wel erg in te zien dat het voor ons schoolwerk echt een beste keuze is om toch te gaan voor het andere project. Dit is een project in Luweero waarbij een weeshuis betrokken is dus die gaan de vakanties door. Het is weer een echte Oegandese school in een klein dorpje. We komen dan waarschijnlijk niet weer in een village met een hutje, maar gelukkig ook niet in de stad! Gewoon gewoon.. Op zondag gaan we dan naar Kampala en op maandag ochtend gaan we beginnen op deze school. De accommodatie waar we in terecht komen is nog even afwachten maar dat komt vast wel goed.

Omdat we dus onverwachts Jinja moeten verlaten hebben we besloten dit weekend nog maar even flink te genieten. Daarom zijn we op vrijdag hele dag lekker naar het Nile Reort gegaan om te gaan zwemmen. Thuis was er toch geen elektriciteit aangezien de rekening niet betaald was… Wat is Afrika toch een feest ;)! Na het zwemmen zijn we met een bananaboat de Nijl opgegaan als taxi naar het paardrijden. Daar hebben we een Nile Safari gedaan waarbij we te paard eerst door allerlei dorpjes gereden hebben en daarna langs de Nijl af gereden waarbij de apen boven je hoofd van boom naar boom springen. Dit was echt het ultieme geluksmomentje. ’s Avonds zijn we ook weer met de boot terug gegaan, echt een prachtige zonsondergang! Later op de avond zijn we nog op stap geweest, waarbij ik dom genoeg een drankje van iemand heb aangenomen.. vanaf dat moment heb ik niets anders kunnen doen dan overgeven. Briljante manier om te avond te beëindigen... Ook vanmorgen nog erg ziek geweest, al voel ik me nu wel ietsje beter.

Vanavond gaan we met alle vrijwilligers gezellig uiteten en dan morgen op naar Kampala!


Ik heb er wel hele dubbele gevoelens bij.. Ik vind het hier in Jinja zo geweldig, en zou hier zo graag nog 2 maanden willen blijven.. maar aan de andere kant heb ik ook wel heel veel zin in een nieuw avontuur. Ik ben al heel blij en dankbaar dat ik deze maand hier al heb mogen meemaken en heb kunnen genieten van alle leuke momenten met de kinderen! Op naar een heleboel nieuwe kindjes!


Het laatste weekend voordat we gaan reizen komen we terug naar Jinja. Dan gaan we ook terug naar de Village om de ingezamelde kleding uit te delen. Natuurlijk bekijken we ook de situatie op de nieuwe stageschool, en daar in het dorpje. Als het nodig is kunnen we die kinderen natuurlijk ook altijd van wat nieuwe kleding voorzien. Ik hoorde al dat mama een flinke stapel kleding binnen gekregen heeft. DANK JULLIE WEL!!

En nu ik toch aan het bedanken ben.. Iedereen heeeeeeeel erg bedankt alle lieve appjes, mails, berichten en reacties op mijn verslagen en facebook. Ik word er zooooooooo blij van!